TAK SMAKUJE HERBATA od 2006r.
wartość koszyka: 0 zł, koszt dostawy od 12 zł - do darmowej dostawy brakuje 150 zł
FINALIZUJ ZAMÓWIENIE
  gramatura cena ilość wartość rabat
koszt dostawy od 12 zł - do darmowej dostawy brakuje 150 zł
do zapłaty 0 zł
KOD RABATOWY
OK
FINALIZUJ ZAMÓWIENIE
      Kiedy zbiera się herbatę? przewodnik po terminach zbiorów Herbata a mózg: katechiny, teanina oraz mikrobiom Herbaciane ABC – różnice w produkcji 6 rodzajów herbaty Wprowadzenie do 6 „Kolorów” Herbaty Lu’an Gua Pian – zielona herbata, która łamie reguły Czajniczki yixing cz. III: Nauka i rzeczywistość Czajniczki yixing cz. II: Rodzaje gliny z Yixing Czajniczki yixing cz. I: Wstęp i historia Enshi Yulu – Nefrytowa Rosa z Enshi O garbnikach w herbacie Czerwona, mocna, dojrzała, bogata – o herbacie Liu Bao Czy pierwszy napar powinno się wylewać? O płukaniu herbaty Ile kosztują najdroższe herbaty? Gongfu cha – historia, teraźniejszość, praktyka Ceramika artystyczna Inge Nielsen Sencha – sztandarowa herbata japońska Gaiwan – najważniejsze narzędzie herbaciarza Ceramika herbaciana Jiriego Ducheka Dancong – oolong z Gór Feniksa Japońskie herbaty czarne Skalne herbaty z gór Wuyi Herbata NIE odwadnia Herbata tajwańska, cz. IV: Herbaciane regiony Tajwanu Herbata tajwańska, cz. III: Gatunki – czarne, zielone i inne Herbata tajwańska, cz. II: Gatunki – oolong Herbata tajwańska, cz. I: Historia herbaty tajwańskiej O temperaturze wody O fermentacji herbaty (lub o jej braku) Kultywar – co to jest i jakie ma znaczenie? Herbata matcha – wybór, przygotowanie, przechowywanie Rzecz o herbacie czerwonej Japońska herbata a radioaktywność Kofeina w herbacie Sekrety urody Orientalnej Piękności. O oolongu Bai Hao Asamushi, fukamushi i wszystko pomiędzy. O stylach herbaty sencha Shincha – japońska herbata na wiosnę Czy smok jest czarny? Kolorowe nazwy herbat oolong Błogosławieństwo i przekleństwo Chin Jak wybrać herbatę – poradnik Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Taiping Hou Kui Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Xinyang Mao Jian Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Lu'an Gua Pian Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Da Hong Pao Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Qimen (Keemun) Mao Feng Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Junshan Yin Zhen Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Huangshan Mao Feng Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Tie Guan Yin Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Bi Luo Chun Wielka Dziesiątka herbat chińskich - Long Jing Wiosenna herbata Herbaty na jesień i zimę Dlaczego warto pić herbatę? Herbaty na odporność - Zadbaj o swoją odporność Parzenie herbaty Mrożona herbata Relacja z ekspedycji herbacianej Chiny-Tajwan 2013 Kombucha - grzyb herbaciany Czy herbata czarna i zielona mają tyle samo przeciwutleniaczy? Jak dbać o matero? Yerba Mate Bombilla - Jak wybrać bombillę dla siebie? Yerba Mate - bogate źródło witamin i minerałów Yerba Mate Przeciwutleniacze w herbacie Sklep z herbatą - Dlaczego my?
      < powrót do listy artykułów

      Herbata tajwańska, cz. II: Gatunki – oolong

       

       

       

      Tajwańska kultura herbaty czerpała przede wszystkim z tradycji prowincji Fujian. Dlatego większość produkowanych na Tajwanie herbat to oolongi. Na obszarze niedużej wyspy możemy spotkać niespotykane nigdzie indziej bogactwo oolongów, bo wytwarza się tam zarówno najmniej utlenianą herbatę, jak i najmocniej utlenianą. Oolongi zupełnie niepalone, lekko palone, średnio palone, mocno palone i palone na węgiel. Rosnące najwyżej na świecie i rosnące praktycznie na poziomie morza. Do tego oolongi leżakowane, oolongi aromatyzowane kwiatami, a także prasowane jak herbaty pu’er. Poniżej krótka prezentacja każdego oolonga tajwańskiego.

       
       

      Dong Ding Oolong 凍頂烏龍

       

      Średnio lub mocno utleniany, tradycyjnie średnio lub mocno palony. Obecnie też podąża za trendami promującymi herbaty lżej utleniane i palone, więc łatwo znaleźć herbatę Dong Ding lekko paloną, a czasem również niepaloną wcale.

       

      Tradycyjny Dong Ding to jednak herbata mocniej utleniania i mocniej palona. Lokalna gleba i klimat oraz mistrzowska obróbka potrafią dać nam herbatę o cudownym bogactwie aromatów i smaków. W zapachu owoce, miód, cynamon i kwiaty. Smak intensywny, ale wyważony. Mocne body i długi, słodki posmak z wyraźnymi nutami korzenno-miodowymi.

       

      Ojczyzną herbaty Dong Ding jest wieś Lugu w centralno-zachodniej partii Tajwanu, a szczególnie płaskowyż o nazwie – a jakże – Dong Ding. Najbardziej ceniony oolong Dong Ding do dziś robiony jest tam i w okolicach, najczęściej na wysokości 400-1400 metrów n.p.m. Warte odnotowania: większość herbat tego gatunku to nie herbaty wysokogórskie i wysokość, na której rośnie, nie powinna być ważnym czynnikiem decydującym o ocenie Dong Dingów. Popularność tej herbaty sprawia jednak, że obecnie wytwarzana jest w dużej części powiatu Nantou.

       

      Jak mogliście przeczytać w części o historii herbaty tajwańskiej, pierwsze krzewy obecnego kultywaru Qingxin Wulong zostały posadzone właśnie na płaskowyżu Dong Ding. Kultywar ten nadal jest często i chętnie wykorzystywany do produkcji oolongów dong Ding. Inne popularne kultywary to szczepy jak jinxuan (TRES #12), cuiyu (TRES #13) czy sijichun. Bywa jednak, że dong ding oolong powstaje z krzewów wyrosłych z ziaren, a więc nieokreślonego kultywaru. Częstą praktyką w przypadku herbat dong ding jest mieszanie kultywarów w obrębie jednej herbaty. Dong ding to herbata, w produkcji której czynnik ludzki jest szczególnie ważny, włączając w to także umiejętne dobranie proporcji mieszanki, aby wzbogacić bogactwo aromatu i smaku.

      Ciekawostka:

      Współczesna nazwa Dong Ding tłumaczona jest często jako „mroźny szczyt” – błędnie, a my sami też wpadliśmy w pułapkę tego tłumaczenia, kiedy dawno temu robiliśmy filmik o tej herbacie. Szczyt ten, ze średnią temperaturą ok. 25°C, wcale nie jest mroźny. Czy 800-metrowy płaskowyż można w ogóle nazywać szczytem? Pierwotna nazwa tego wzniesienia brzmiała Fu Ding Feng (復鼎峰 (?) – domysły autora, brak źródeł potwierdzających taki zapis pierwszego ideogramu), czyli „Szczyt Wywrócony Kociołek”. Najwyraźniej z tym kojarzył się jego kształt. Człon fu oznaczający wywrócenie do góry nogami nie kojarzył się jednak mieszkańcom dobrze, więc zamienili go na inne fu – 福, czyli szczęście lub błogosławieństwo. Wywrócony Kociołek stał się Szczęśliwym Kociołkiem. Potem nastąpiło uproszczenie i zaczęto nazywać to miejsce Dong Ding, ale jeszcze nie we współczesnym zapisie: 崠鼎, gdzie znak 崠 oznacza płaskowyż. Nie jest jasne, kiedy nazwa Dong Ding uzyskała swój obecny zapis – 凍頂 – Mroźny Szczyt, który nie jest mroźny, i który nie jest szczytem.

       

      Bao Zhong 包種

      Bao zhong to obecnie najlżej utleniany, najjaśniejszy ze wszystkich oolongów. Poziom utlenienia liści określany jest na 8 do 18%. Według niektórych na Tajwanie bao zhong stanowi nawet odrębną kategorię pomiędzy oolongami i herbatami zielonymi. Bądź co bądź, z technicznego punktu widzenia jest to herbata oolong. Nie zawsze tak jednak było – początkowo była to herbata w stylu mocno palonych i mocniej utlenianych oolongów palonych z gór Wuyi. Do dziś można znaleźć oolongi bao zhong w tym stylu, ale są niszowe.

       

      Główny charakter aromatyczny baozhongów można zawrzeć w jednym słowie: kwiatowy. Ten charakter odbija się też w smaku, bo od wnętrza jamy ustnej wdziera się do nosa. Poza tym w baozhongach można odnaleźć nuty śmietankowe i owoców tropikalnych.

       

      Stworzenie herbaty bao zhong wymaga następujących kroków obróbki:

      zbiór liści → więdnięcie na słońcu → więdnięcie w pomieszczeniu → potrząsanie / obijanie liści → zatrzymanie oksydacji (podgrzewanie w piecach) → lekkie zwijanie liści → suszenie → palenie (opcjonalne)

      Bao zhong najczęściej robiony jest z liści kultywarów Qingxin Wulong, Jinxuan (TRES #12), Cuiyu (TRES #13), Bai Wen (TRES #14) i Bai Lu (TRES #17). Produkcja tego oolonga przypada na wszystkie 4 pory roku, ale najbardziej ceni się herbaty wiosenne i zimowe. Chociaż Tajwan słynie z pysznych herbat wysokogórskich, to bao zhong się do nich nie zalicza – najbardziej cenione herbaty tego gatunku rosną na wysokości 400-800 m n.p.m. Domem herbaty bao zhong jest północny Tajwan, południowe obrzeża miasta Tajpej. Najbardziej klasyczne herbaty bao zhong powstają w dystryktach Wenshan, Pinglin, Nangang, Shenkeng, Shiding, Xindian i Xizhi, z czego trzy pierwsze są zdecydowanie najsłynniejsze. Herbaty w stylu bao zhong wytwarzane są oczywiście na całym Tajwanie.

       

      Bai Hao Oolong / Orientalna Piękność 白毫烏龍 / 東方美人

      Najbardziej unikalna herbata Tajwanu. Najmocniej utleniany ze wszystkich oolongów świata. Nietypowo, wytwarzany z pąków i młodych liści (oolongi są raczej tworzone z bardziej dojrzałych liści). Najbardziej oryginalna i najdroższa herbata tego typu powinna być do tego podgryzana przez małe robaczki Jacobiasca formosana. Wytwarzana według dosyć pracochłonnego procesu: - więdnięcie na słońcu – ok. 4 godziny

      - więdnięcie w pomieszczeniu i kilkukrotne przerzucanie liści – od 4 do 10 godzin - shaqing – częściowe zatrzymanie utleniania przez podgrzewanie w piecu lub na woku - zawinięcie ciepłych liści w mokry materiał celem namoczenia i zmiękczenia - zwijanie liści - suszenie  

      Wszystko to sprawia, że bai hao zyskuje unikalny profil smakowy: miodowy, korzenny, z nutami dojrzałych owoców. Słodki, ale jednocześnie zadziorny. W aromacie nuty kwiatowe (często różane) krzyżują się z miodowymi. Wyborna herbata, ale raczej trudna w odbiorze, przez co nie ma tylu sympatyków, co chociażby tajwańskie oolongi wysokogórskie.

       

      Główny region produkcji tej herbaty to północno-zachodni Tajwan. Podobnie jak bao zhong, nie jest to herbata wysokogórska. Powstaje przede wszystkim z kultywarów Qingxin Da Mao, TRES #17 Bai Lu, Da Man oraz Qingxin wulong.

      Dużo można o tej herbacie powiedzieć. Jeśli chcecie zapoznać się z nią lepiej, zapraszamy do lektury osobnego, w całości poświęconego jej artykułu.
       

      Jasne oolongi wysokogórskie 高山茶

       

      Przez wielu uznawane za najcenniejsze herbaty Tajwanu. Wysokogórskie oolongi są zwijane w małe, nieregularne kuleczki. Od jakiego pułapu herbatę można uznać za wysokogórską? Według jednych będzie to 800 m n.p.m., według innych 1000. Niektórzy podnoszą poprzeczkę nawet do 1200 metrów. Duże część Tajwanu, zwłaszcza część centralna, spełnia te warunki bez problemu. Wysokogórskie herbaty mogą rosnąć na wysokości nawet 2750 m n.p.m., jednak powyżej 2500 metrów radzą sobie już z trudem. Najbardziej cenione oolongi wysokogórskie pochodzą z następujących gór lub pasm górskich:

      – Alishan / Meishan – Shanlinxi / Longfengxia – Da Yu Ling / Lishan / Fushoushan / Hehuanshan / Cui Feng / Qilaishan – Lalashan – Wuling  

      Niekwestionowanym „Królem Gór” wśród kultywarów herbaty jest Qingxin Wulong. Inne szczepy dobrze radzące sobie w warunkach wysokogórskich to Jinxuan (TRES #12), Wuyi Zhong i Tieguanyin.

       

      W zależności od terroir, terminu zbiorów, szczepu krzewu i wysokości, wysokogórskie oolongi mogą zaoferować dosyć szeroki wachlarz smaków i aromatów, ale zawsze ze wspólnym mianownikiem. Często spotykane aromaty to: owoce tropikalne, kwiaty, mleko lub śmietanka, zioła, świeże warzywa, owoce leśne. Smak i odczucia: to herbaty przede wszystkim bardzo gładkie, o wyjątkowo małej goryczy i cierpkości, słodkie, orzeźwiające, kremowe, z przyjemnym finiszem. Dominują nuty owoców tropikalnych, skórka winogron, nektarynka. W przypadku herbat z kultywaru Jinxuan mocniej zaznaczone są akcenty mleczne. Herbaty z kultywaru Wuyi będą natomiast lekko mineralne i ziołowe.

       

      Jasne oolongi (清香 qing xiang / 清水 qing shui)

       

      Nie wszystkie jasne oolongi rosną wysoko w górach! Te rosnące niżej najczęściej biorą swoją nazwę od kultywaru, z którego zostały wykonane. Różnice w kultywarach są też głównym powodem różnic w smaku tych herbat. Terroir stoi na drugim miejscu. Jasne oolongi starają się naśladować profilem aromatycznym i smakowym swoich wysokogórskich kuzynów. Kierują się znacznie bardziej w stronę nut kwiatowych. Nierzadko mają mocniejszy aromat niż oolongi wysokogórskie, ale zazwyczaj słabszy posmak. Wytrzymują też mniej parzeń i łatwiej wydobyć z nich cierpkość i goryczkę. Dobrze wykonany jasny oolong, nawet nizinny, nie będzie miał jednak tych wad.

       

      Najpopularniejsze kultywary służące do tworzenia jasnych oolongów to: Sijichun, Jinxuan (TRES #12) i Cuiyu (TRES #13).

       

      Regiony produkujące najwięcej jasnych oolongów to okolice miasteczka Mingjian w powiecie Nantou, a także niższe partie powiatu Jiayi.

       

      Hong Shui (紅水)

       

      Mocno palone oolongi o wyższym stopniu utlenienia, zwijane w nieregularne kuleczki. Wytwarzane ze wszystkich kultywarów i w każdym regionie Tajwanu. Wyjątkiem są te regiony, które skupiają się wyłącznie na produkcji jednego, lokalnego typu herbaty – jak Dong Ding czy Muzha.

       

      Hong shui znaczy dosłownie „czerwona woda”, a źródłem tej nazwy jest oczywiście kolor naparu, jaki przyjmują herbaty w tym stylu. Oolongi hong shui mają miodowy aromat z nutami cynamonu. Godne uwagi są wysokogórskie oolongi hong shui, chociaż wypierają łatwiejsze w produkcji i preferowane przez większość konsumentów oolongi jasne. Jakość oolongów hong shui zależy w większym stopniu od kunsztu twórcy, niż od warunków naturalnych i szczepu krzewu.

       

      Hong Oolong (紅烏龍)

       

      „Czerwony oolong”. Zwijany w nieregularne kuleczki, bardzo mocno utleniany, lecz niepalony. Stopień utlenienia zbliżony jest do herbat czarnych (czerwonych w azjatyckiej nomenklaturze). Prawidłowo wykonany czerwony oolong oferuje balans aromatów typowych dla oolongów, oraz mocniejsze body i słodycz herbat czarnych. To gatunek oolonga o krótkiej historii.

       

      Gui Fei (貴妃)

       

      Pododmiana oolonga dong ding. Herbata Gui Fei powstała po trzęsieniu ziemi z 99 roku. WIelu rolników zaniedbało swoje uprawy, które zostały zaatakowane przez wiele odmian insektów, w tym Jacobiasca formosana. Nie mając wyboru, rolnicy przetworzyli uszkodzone liście w stylu oolonga dong ding. Efektem był dong ding z elementami smaku oolonga bai hao – intensywnymi, słodkimi, ostrymi nutami miodowo-żywiczno-korzennymi. Obecnie rolnicy opanowali już technikę obróbki tej herbaty na tyle, że potrafią uzyskać bardzo zbliżone rezultaty smakowe i aromatyczne bez udziału owadów. Oczywiście nadal najwyższej jakości gui fei jest wytwarzana z liści zaatakowanych przez Jacobiasca formosana.

       

      Muzha Tie Guan Yin (木柵鐵觀音)

       

      Historia herbaty tie guan yin na Tajwanie zaczęła się w roku 1919, kiedy pan Zhang, rolnik z Muzha pod Tajpej, przywiózł sadzonki z Chin kontynentalnych.

       

      Tie guan yin z Muzha można uznać za herbacianą skamielinę – do dziś przetwarzany jest w tradycyjny sposób – taki, w jaki wytwarzano tie guan yin w Chinach 100 lat temu. Jest to więc herbata mocno utleniana i mocno palona. Współczesny tajwański tie guan yin jest jednak zwijany w ciaśniejsze i mniejsze kuleczki niż pierwowzór z Chin. Dobry Muzha Tie Guan Yin jest mineralny, owocowy (dominują suszone owoce), słodko-słonawy, gładki, z wyraźnie zaznaczonymi nutami palonymi. Dobrze znosi długie leżakowanie, więc stare herbaty tego gatunku są bardzo cenione. Obecnie herbaty ze szczepu tieguanyin wytwarza się na całym Tajwanie, a większość z nich naśladuje stylem protoplastę z Muzha. Warto zaznaczyć, że dziś w Muzha nie produkuje się już herbaty, bo jest to część miasta Tajpej. Najbardziej oryginalny Muzha Tie Guan Yin powstaje w pobliskim górzystym Maokong, ale uznaje się, że prawdziwy Muzha Tie Guan Yin może pochodzić ze wszystkich regionów herbacianych przylegających do Tajpej. W związku z tym terroir Muzha Tie Guan Yin jest niemal tożsamy z regionem produkcji herbaty Wenshan Bao Zhong.

       

      GABA Oolong

       

      Oolong z podwyższoną zawartością kwasu gamma-aminomasłowego (GABA). W procesie obróbki herbaty te umieszczane są w komorach, gdzie tlen w całości zastępowany jest azotem. Ta metoda produkcji powstała w latach 80. w Japonii, jednak najbardziej rozwinęłą się na Tajwanie. Z założenia miał to być oolong o działaniu prozdrowotnym, bo GABA jest ważnym neuroprzekaźnikiem w ludzkim mózgu. Obecnie skuteczność GABA jest podawana w wątpliwość, gdyż prawdopodobnie nie przekracza bariery krew-mózg. Oolong GABA może występować w różnych wersjach: jasnych i ciemnych, palonych lub niepalonych. Niezależnie od twierdzeń o działaniu tej herbaty, jest ona bardzo smaczna, o charakterystycznym smaku kojarzącym się z suszonymi śliwkami, cynamonowym aromatem, słodka i raczej delikatna.


      Autor: Konrad Pociask < powrót do listy artykułów
      Herbata tajwańska, cz. II: Gatunki – oolong herbata-oolong
      5.00 44 5 0