Taiping Hou Kui 2024 – jedna z najsłynniejszych chińskich herbat zielonych. Rzadko spotykany oryginał z rdzennego regionu produkcji.

Liście i napar mają delikatny czysty aromat – w Chinach często przyrównywany do zapachu orchidei, chociaż  wyczuwalna jest tu też nuta arbuza i aromaty morskie, kojarzące się z niektórymi herbatami z Japonii. W pierwszych chwilach po wzięciu naparu do ust wydaje się, że niewiele się dzieje. Prawdziwa przyjemność z picia tej herbaty zaczyna się jednak kilka chwil po przełknięciu, kiedy aromat wraca w wydychanym nosem powietrzu, a na podniebieniu i w przełyku pojawia się i trudny do określenia, a charakterystyczny dla tego gatunku posmak. Smak przechodzi ze słodkiego i delikatnego w lekko warzywny,  morski i wytrawny, pozostawiając w przełyku delikatny kwiatowy posmak. Pod względem struktury naparu jest to jedna z najbardziej gładkich herbat zielonych z Chin i może w tej kwestii rywalizować z Anji Baicha. To wyrafinowana i ulotna herbata – niemal dokładne przeciwieństwo ordynarnych podróbek sprzedawanych pod nazwą Taiping Hou Kui, które niestety zalały zachodni rynek. Podkreślamy, że jest to herbata delikatna – dla amatorów lekkich smaków, którzy lubią dokładnie wsłuchiwać się w historie, które herbata ma do opowiedzenia. 

Liście są węższe, mniejsze, mniej rozciągnięte niż w większości herbat podających się za Hou Kui, a które w rzeczywistości powinny nazywać się Bu Jian. Na większości sprasowanych pędów widoczny jest pąk i dwa liście. Hou Kui zbierany jest w nietypowym standardzie „pąk i trzy liście”, ale w procesie sortowania trzeci i jednocześnie najbardziej rozwinięty z liści jest usuwany. Gdzieniegdzie, w wyniku niedokładnego sortowania, liść ten może być pominięty i trafić do ostatecznego produktu.

Herbata tu prezentowana pochodzi z okolic jeziora Taiping, czyli z regionu, gdzie narodził się ten styl herbaty. Produkcja ręczna wspomagana maszynowo. 

Pochodzenie: Chiny, prowincja Anhui, okolice jeziora Taiping
Zbiory: połowa kwietnia 2024
Kultywar: shidacha 柿大茶