Huoshan Huang Ya 2023 – „żółte pąki z Huoshan”, czyli jedna z zaledwie kilku ortodoksyjnych herbat żółtych. 

Huoshan Huang Ya ma łagodny, „ciepły”, słodko-pieczony i kwiatowy aromat, będący właściwie odbiciem smaku herbaty. Napar jest od początku bardzo orzeźwiający, gdy łagodnieje w miarę parzenia przebija się w nim też kwiatowość. Po pewnym czasie pozostawia w ustach oryginalne wrażenie ściągnięcia (ale nie goryczy), choć w posmaku wraca także równoważąca je słodycz. Suszenie tej herbaty przeprowadzono w tradycyjny sposób, przez pieczenie nad gorącym węglem drzewnym. 

Chociaż huang ya oznacza żółte pąki, jest wytwarzana zarówno z pąków, jak i z młodych listków. Najwyższej jakości Huoshan Huang Ya powstaje przed 20/21 kwietnia (雨前 yu qian, czyli „przed deszczem)”, a nie przed świętem Qingmingjie (4/5 kwietnia), jak najlepsze herbaty zielone. 

Huoshan Huang Ya w dużym stopniu przypomina liście znanej zielonej herbaty Huangshan Mao Feng – są równe, minimalnie skręcone i przyglądając się bliżej zauważymy, że pokrywają je delikatne białawe włoski. Ogólnie susz ma jasny, zielony kolor z charakterystycznym złotożółtym odcieniem i daje bardzo jasny, zielonożółty, słomkowy napar. Tym, co jednak nadaje liściom wyjątkowego charakteru, jest proces krótkiego dojrzewania i żółknięcia, nazywany menhuang lub mendui. Przebiega on nieco inaczej przy wytwarzaniu różnych gatunków żółtej herbaty, lecz zasadniczo polega na częściowym, nieenzymatycznym utlenianiu się polifenoli i rozkładzie chlorofilu, w warunkach zwiększonej wilgotności oraz ciepła. W trakcie obróbki kluczową rolę odgrywa umiejętne połączenie tego procesu z naprzemiennym, kilkuetapowym podgrzewaniem liści. Listki Huoshan Huang Ya odkładane są do zżółknięcia w sumie na ok. 24-48 godz., jest ono jednak nieznaczne, ponieważ nie zawija się ich w papier, jak w przypadku Junshan Yin Zhen, stąd większe podobieństwo do herbaty zielonej. Menhuang herbaty Huoshan Huang Ya nie odbywa się także po zatrzymaniu oksydacji, jak w Junshan Yinzhen, lecz po pierwszym, wstępnym suszeniu nad węglem drzewnym, kiedy poziom wody w liściach jest już niższy. 

Dawniej herbatę wytwarzaną w rejonie Huoshan składano jako daninę na dworze cesarskim, a wspominają o niej już teksty z czasów dynastii Tang (618-907) – najpierw słynna „Księga herbaty” („Chajing”) autorstwa Lu Yu, czyli pierwszy traktat poświęcony herbacie, później „Uzupełnienie historii dynastii Tang” („Tang Guoshibu”), napisane przez uczonego Li Zhao. Oczywiście ówczesna herbata z Huoshan istotnie różniła się od tej, jaką znamy obecnie, ponieważ była herbatą prasowaną (bingcha albo tuancha), którą rozkruszano i gotowano w kociołku. Z czasem ewoluowała do postaci sypanej i była ceniona przez kolejnych kilkaset lat, lecz pomimo tak długiej historii, w pierwszej połowie XX w. jej produkcja prawie całkowicie zamarła i mało brakowało, a uległaby zapomnieniu.

Zbiory: początek kwietnia 2023
Pochodzenie: Chiny, prowincja Anhui, powiat Huoshan
Kultywar:  Huoshan jinjizhong (霍山金鸡种)