TAK SMAKUJE HERBATA od 2006r.
wartość koszyka: €0, koszt dostawy od €2,67 - do darmowej dostawy brakuje €33,33
FINALIZUJ ZAMÓWIENIE
  gramatura cena ilość wartość rabat
koszt dostawy od €2,67 - do darmowej dostawy brakuje €33,33
do zapłaty €0
KOD RABATOWY
OK
FINALIZUJ ZAMÓWIENIE

      Czym jest biała herbata?

      Biała herbata to liście i pąki krzewu herbacianego poddane jedynie suszeniu. Herbaty białe produkowane są w stosunkowo małej ilości – stąd też powstał mit o tym, że są to najdroższe i najbardziej ekskluzywne z herbat. Białe herbaty mają zazwyczaj delikatny łąkowy aromat, równie delikatny smak, a kolor naparu przybiera barwy od niemal zupełnie przejrzystej do czerwonej. 

       

      Pochodzenie białej herbaty

      Tak jak każdy inny rodzaj herbaty, biała herbata powstała w Chinach, a dokładnie w ich południowej części, na terenie dzisiejszej prowincji Fujian. Do dziś produkowane są tam najlepsze i najbardziej tradycyjne gatunki herbat białych. Ze względu na prostotę produkcji, biała herbata mogła być pierwszym wytwarzanym typem herbaty, jednak jest to tylko sfera domysłów. Coś na kształt współczesnej herbaty białej mogło być produkowane w czasach dynastii Tang lub Song, jednak herbata biała we współczesnym znaczeniu tego słowa powstała nie wcześniej niż w roku 1796. W obrębie prowincji Fujian, dwie najbardziej cenione lokalizacje produkcji białych herbat to Fuding i Zhenghe. Chińskie herbaty białe produkowane są też w prowincjach Guangxi, Hunan czy Yunnan.

       

      Poza Chinami białe herbaty produkuje się w Nepalu, Kenii, Malawi, Indiach i na Sri Lance. Bardzo dobre, lecz rzadkie i drogie herbaty białe powstają też na Tajwanie i w Japonii.

       

      Gatunki herbat białych

      Herbata biała - gatunki

      Tradycyjny chiński podział herbat białych zakłada 4 stopnie jakościowe, zależne od standardu zbierania i sortowania liści:

       
      • Yin Zhen 银针

      Słynne „Srebrne Igły”, czyli biała herbata wytwarzana wyłącznie z młodych pąków liściowych, które pokryte są drobnym srebrno-białym meszkiem. Najsłynniejsza ze „srebrnych igieł” to Bai Hao Yin Zhen produkowana w prowincji Fujian, ale wytwarza się je także w prowincjach Hunan, Yunnan, a nawet w krajach afrykańskich!

      • Bai Mu Dan 白牡丹

      „Biała Piwonia”, bo tak można tłumaczyć na polski nazwę tej herbaty, wytwarzana jest z liści zrywanych w standardzie pąk i dwa liście, lub nawet pąk i jeden liść. Modelowy Bai Mu Dan powinien powstawać z młodych pędów, a pąk powinien być dłuższy niż przylegające do niego liście.

      • Gong Mei 贡眉

      Tak jak część herbat Bai Mu Dan, Gong Mei zbierana jest w standardzie pąk i dwa liście, jednak zbiera się ją później niż Bai Mu Dan, w związku z czym liście przylegające do pąku są większe niż sam pąk. Gong Mei może być też wytwarzana z jesiennych zbiorów herbaty. Obecnie coraz rzadziej można się spotkać z nazwą Gong Mei, gdyż sprzedawcy częściej sprzedają ją jako Bai Mu Dan, także w Chinach. Ten typ herbaty dobrze nadaje się do leżakowania, więc Gong Mei chętnie wykorzystywana jest w „ciastkach” prasowanej białej herbaty.

      • Shou Mei 寿眉

      Do wytworzenia tej herbaty zbiera się pąk z przylegającymi trzema (lub więcej) liśćmi. Shou Mei może też wcale nie zawierać pąków. Chociaż jest to najniższy stopień jakościowy białej herbaty chińskiej, to jednak ma swoje zalety i w związku z tym grono zagorzałych wielbicieli. Ma intensywniejszy smak, ciemniejszy napar i dobrze nadaje się do długiego leżakowania.

       
      Inne gatunki herbaty białej:
      • Yue Guang Bai 月光白 („Moonlight”)

      Yunnańska biała herbata zrywana w standardzie podobnym do Bai Mu Dan lub Gong Mei, jednak wytwarzana z yunnańskiej odmiany wielkolistnej krzewu herbacianego i z jej wielu wariantów. Charakteryzuje się dużymi pąkami oraz uderzającym kontrastem kolorystycznym między srebrnymi pąkami i wielobarwnymi, często bardzo ciemnymi liśćmi.

      Herbaty białe
      • Ya Bao 芽苞

      Kolejna Yunnańska herbata biała. Jej wygląd, aromat i smak sprawiają, że wiele osób zastanawia się, czy te liście, a właściwie same pąki, w ogóle pochodzą z krzewów herbacianych. Pochodzą, lecz są to pąki spoczynkowe i pąki kątowe wielu yunnańskich odmian wielkolistnych, a w rzadszych przypadkach pąki szczytowe niektórych odmian dzikich, np. tzw. odmiany „purpurowej”. Bywa czasem nazywana „białym pu-erhem”, ale jest to nazwa mylna, gdyż obróbka tej herbaty nie ma nic wspólnego z pu-erhem. Ma intensywny aromat drzew iglastych i słodki smak. Bardzo smaczna, ale nietypowa, przez co nie jest ceniona przez fanów klasycznego smaku herbaty.

      Herbata biała - sklep
      • białe herbaty nepalskie i indyjskie

      Istnieją herbaty biały produkowane w Nepalu i Indiach wg. standardów chińskich, ale jednak większość z nich jest inna. To zazwyczaj liście zebrane w standardzie takim samym, jak do produkcji herbaty czarnej, ale poddane typowej obróbce herbaty białej.
       

      Parzenie herbaty białej

      Choć biała herbata jest delikatna w smaku, to jej liście są bardzo wytrzymałe i wybaczające w kwestii parzenia. Dlatego w Chinach przy parzeniu herbat białych temperatura wody zazwyczaj bliska jest temperaturze wrzenia. Należy jednak zaznaczyć, że dotyczy to tylko klasycznych typów białej herbaty chińskiej. Przy parzeniu herbat nepalskich, warto obniżyć temperaturę, jednak nie drastycznie – do około 85-90°C. To samo może się tyczyć „srebrnych igieł”, jednak w tym wypadku temperatura zależna jest przede wszystkim od osobistych preferencji. Należy także uważać, czy parzona herbata nie jest tylko herbatą pseudo - białą, czyli w rzeczywistości herbatą zieloną podającą się za białą. W takim wypadku lepiej obniżyć temperaturę parzenia do 80-85°C.

       

      Co więcej, herbatę białą nie tylko można parzyć wrzątkiem, ale też można ją nawet gotować. Gotowanie to popularny sposób przygotowania starych, leżakowanych herbat białych. Wystarczy 1 gram herbaty na każde 100 ml wody i gotowanie na małym ogniu lub małej mocy przez kilka minut.

       

      Przykładowe parzenie w stylu gongfu cha:

      5-7 gramów liści na 100 ml wody, temperatura 90-95°C.

      Płukanie liści: opcjonalne I parzenie: ~20 sekund; II parzenie ~20 sekund; III parzenie 30 sekund… kolejne parzenia stopniowo wydłużamy.

       

      Przykładowe parzenie w większej ilości wody:

      5 gramów liści na 250 ml wody, temperatura 90-95°C.

      Płukanie liści: brak I parzenie 1-2 minuty; II parzenie 2-3 minuty; III parzenie 5-6 minut

       

      Przechowywanie i leżakowanie białej herbaty

      Herbata biała, tak jak każda inna naturalna herbata, nie ma terminu przydatności. Podawanie daty przydatności na klasycznych herbatach jest wyłącznie wymogiem prawnym, w związku z czym z czystym sercem można ją ignorować. Jednakże niewłaściwie przechowywana herbata, chociaż nadal zdatna do wypicia, straci dużo na smaku i aromacie. Można też mieć pewność, że biała herbata zebrana miesiąc temu będzie lepsza, niż ta zebrana rok temu, niezależnie od sposobu przechowywania.

       

      Jednakże im starsza jest herbata, tym sprawa bardziej się komplikuje. W Chinach, szczególnie w ostatnich latach, bardzo popularne stało się leżakowanie i picie starej herbaty białej. Jest nawet chińskie powiedzenie o starej białej herbacie: „W pierwszym roku to herbata, po trzech latach to lekarstwo, a po siedmiu latach skarb” (一年茶、三年药、七年宝). W związku z tym biała herbata jest często prasowana w „ciastka”, tak jak herbaty pu-erh. Może być przechowywana bardzo długo i przez ten czas będzie zmieniać swój smak, okres „ewolucji” smaku leżakowanej białej herbaty nie będzie tak długi jak w wypadku pu-erh, bo biała herbata przestanie się zmieniać po około 15-25 latach, w zależności od warunków przechowywania.

       

      Właściwości białej herbaty

      Jako herbata stosunkowo mało przetworzona, w białej herbacie zachowane jest wiele substancji obecnych w surowych liściach krzewu herbacianego. Zawiera przeciwutleniacze i aminokwasy w ilościach zbliżonych do tych obecnych w herbacie zielonej. Szczególnie duża koncentracja tych substancji występuje w młodych liściach, a więc w białych herbatach o dużej zawartości pąków, jak Yin Zhen czy wysokiej klasy Bai Mu Dan.

       

      Niektóre badania wskazują, że EGCG, związek z grupy katechin obecny w dużych ilościach w liściach herbat białych i zielonych, może przeciwdziałać takim problemom zdrowotnym jak choroby układu krwionośnego, wysoki poziom cholesterolu i cukru, a nawet osteoporoza i choroba Alzheimera. Nadal jednak brakuje jednoznacznego potwierdzenia tych odkryć w dokładnych i długotrwałych badaniach na ludziach, w związku z czym zalecamy podchodzić do nich sceptycznie. Trzeba pamiętać, że herbata nie jest lekarstwem i nie należy stosować jej w celach medycznych!



      Autor tekstu: Konrad Pociask

      Warto też zapoznać się z informacjami na temat: herbata czarna, herbata zielona, herbata oolong, herbata żółta, herbata puerh.