Cytaty i aforyzmy o herbacie

[tanhayi]

Człowieka nieczułego na tragikomiczne aspekty  życia osobistego określamy potocznie jako "człowieka nie mającego w sobie herbaty". Niepomnego tragedii świata, nieokiełznanego estetę, dającego się ponosić przypływom gwałtownych emocji, piętnujemy jako "mającego w sobie zbyt wiele herbaty".

Zagorzały wielbiciel herbaty Charles Lamb napisał kiedyś, że największą przyjemność sprawia mu spełnienie dobrego uczynku, który jedynie przez przypadek wychodzi na jaw. W słowach tych brzmi nuta prawdziwego herbatyzmu. Herbatyzm jest bowiem sztuką zatajania piękna, które należy znajdować samemu; jest sztuką sugerowania tego, czego nie ośmielamy się obnażyć. Jest szlachetną umiejętnością kpienia z siebie samego, spokojnie, lecz przenikliwie, a zatem samą kwintesencją humoru - uśmiechem filozofii.

Popołudniowe światło opromienia bambusy, fontanny szemrzą w urzeczeniu, a w naszym czajniku szumią sosny. Pozwólcie nam pomarzyć o ulotności i zadumać się nad kojącą błahością rzeczy.

Herbata jest dziełem sztuki i tylko ręka mistrza może wydobyć jej najszlachetniejsze właściwości. Istnieje dobra i zła herbata, tak jak istnieje dobre i złe malarstwo (zwłaszcza to ostatnie). Nie ma jednego przepisu idealnej herbaty, tak jak nie ma reguł na malowanie "Tycjana" lub "Sessona". Każde przygotowanie naparu z liści ma swój własny sposób snucia opowieści. Lecz zawsze musi zawierać w sobie prawdziwe piękno.

i  mój ulubiony.

Herbatyzm jest kultem piękna, które daje się odnaleźć w codziennej, szarej egzystencji. Wdraża nam poczucie czystości i harmonii, tajemnicę wzajemnej życzliwości i romantyzmu ładu społecznego. W istocie swej jest uwielbieniem Niedoskonałości, nieśmiałą próbą osiągnięcia czegoś znośnego w naszym nieznośnym życiu.

Okakura Kakuzō, Księga herbaty

przekład Maria Kwiecieńska-Decker

[madziaq]

Catherynne M. Valente - Opowieści sieroty, tom 2.
"Robił zieloną herbatę, która smakowała ciepłym sianem i światłem słońca,
czarną herbatę, która smakowała dymem i cukrem, czerwoną herbatę, która
smakowała cynamonem i
krwią, żółtą herbatę, która smakowała kadzidłem i korzeniem mleczu. Robił
delikatną białą herbatę, która smakowała jaśminem i śniegiem. Robił zimową
herbatę z ostatnich uschłych liści i gałązek, i ta smakowała chlebem i
żalem. Robił herbaty z kwiatów wiśni i płatków chryzantem, z róży i lotosu,
ze skórek pomarańczy i z magnolii. Niektóre smakowały lekko i słodko, jak
chmury płynące od słońca; inne smakowały korzennie i mrocznie, jak grube
pierniki. Jego najsłynniejsza herbata, na którą jeszcze nikogo nie było
stać, została zmieszana z liści białej herbaty, fiołków i jednego czerwonego
liścia. Była to herbata, która miała smak jego snów."

[rubin]

Nadzieja jest jak cukier w herbacie, nawet jeśli jej niewiele, osładza wszystko.

[jola40]

"Przesłodzone relacje międzyludzkie są jak posolona herbata."

Przypomniało mi się, jak kiedyś naprawdę posoliłam herbatę... Nie życzę nikomu takiej niespodzianki

[karolinka777]

„Filiżanka herbaty poradzi sobie z największym problemem.”
W tym jest dużo racji bo nawet jak ktoś przychodzi się pozwierzać to zawsze zaparza się herbatę.

[zielony_herbaciarz]

Dzięki Wykorzystam te cytaty na najbliższej towarzyskiej imprezie
https://warszawaremont.com/oferta/wykonczenia-mieszkan-wnetrz-pod-klucz/

[brixon]

Uwielbiam herbate